copyright © http://annasikorska.blogspot.com 2016

„Babidło” pokazuje czytelnikowi świat uwikłania się w społeczne role kobiety. Rozdarcie między marzeniami, pragnieniami, próbami ich spełnienia a obowiązkami, w które mniej lub bardziej wpychają je ich partnerzy. Subtelna krytyka, dobór słów pozwalający zepchnąć kobiety i ograniczyć do roli matek i żon sprawiają, że stają się one więźniami rodzinnego świata. Bywają jednak chwile, kiedy zaczynają walczyć o siebie, swoją odrębność, śmiało stawiają kroki w nowej pracy i angażują w projekty. Ich działania spotykają się z oporem partnerów zadających pytanie „Nie możesz jeszcze poczekać?”, a kiedy próba pracy wypada pozytywnie, kiedy kobieta oczekuje gratulacji i wsparcia słyszy: „Zostaniesz już teraz w domu, prawda?”.

W „Babidle” zobaczymy świat z kobiecej perspektywy przygniecenia codziennością, nadzieją na zmiany. Całość robi wrażenie bardzo lekkiej i jednocześnie niesamowicie realnej prozy. Język graniczy z poetyckością i ociera się o drapieżność, brutalność. Kreślona codzienność nie jest łatwa. Na drodze do szczęścia stoją bieda, szarość, konwenanse, które można porzucić tylko w tropikach. Choroby dzieci zamykają kobiety w szpitalach i domach, skutecznie odciągają od pracy, w której te więźniarki domowych układów mogą odkryć, że one wcale nie muszą robić wszystkiego same, że ich mężowie też mają ręce i nogi zdolne do prasowania koszul, jak kolega z pracy, że – niezdarnie, bo niezdarnie – mogą przygotować posiłek dla całej rodziny, zająć się dziećmi, że podział domowych obowiązków pozwoli im na wytchnienie i samospełnienie.

Agnieszka Jelonek-Lisowska zabiera czytelników w świat kobiecych załamań, natrętnych myśli i lęków o najbliższych. Bohaterka „Babidła” to kobieta nadwrażliwa, czująca świat całą sobą, chcąca uwolnić się od swoich lęków, przytłaczającej roli, marząca o pięknej miłości, podróżach, karierze, których zostaje pozbawiona po wtłoczeniu w rolę matki ograniczającą miłość fizyczną do cichego i pospiesznego zbliżenia w ciemności i ciszy nocnej. W lekturze tej znajdziemy wszystkie tematy poruszane przez feministki pokazujące jak bardzo my – kobiety godzimy się na codzienną dyskryminację przez całkowitą realizację tylko roli matki i żony oraz porzucenie własnej kariery. „Babidło” wydaje się krzyczeć: „Równouprawnienie zaczyna się w domu”. Bohaterka niepotrafiąca wyobrazić sobie męża wykonującego prace domowe staje się więźniem swoich przekonań, które przy minimalnych zmianach krzyczą do niej: „Ja bym zrobiła to lepiej” i zmuszają do wyręczania. Dopiero świadomość, że można inaczej pozwala wyzwolić bohaterkę z tej pułapki pedantyczności.

Książkę polecam osobą lubiącym prozę pokazującą kobiecy świat z jego szarzyznami.

Anna Sikorska (10.02.2016)

Babidło Agnieszki Jelonek-Lisowskiej, ISBN 978-83-64403-10-1, wydanie 1, bezpłatny dodatek do kwartalnika literacko-kulturalnego eleWator nr 14